Ετερολαγνεία

Έχει κανένα νόημα να περιγράφουμε μία κατάσταση έξω από εμάς;
Να βγάζουμε συμπεράσματα "εκ του μακρόθεν";

Μπορεί ένας καχύποπτος άνθρωπος να μιλήσει για την εμπιστοσύνη,
ένας υγιής για την ασθένεια, ένα παιδί για την ωριμότητα;

Ίσως ένας γέρος μπορεί να μιλήσει για το νεανικό πάθος, μια και έχει περάσει απ’ αυτό, αλλά θα είναι μια ανάμνηση, κάτι παρωχημένο…

Γιατί δεν επικεντρωνόμαστε στο να κατανοήσουμε την τρέχουσα κατάσταση μας και αναλώνουμε τη σκέψη μας στο πριν και στο ποθούμενο μετά;

Δεν είμαστε αυτό που ήμασταν, ούτε αυτό που πιθανώς θα γίνουμε. Και σε καμία περίπτωση αυτό που θα θέλαμε να ήμαστε ή να γίνουμε.

Το παραμικρό πραγματάκι κι αν αναγνωρίσουμε μέσα μας τώρα
έχει μεγαλύτερη αξία απ’ όλες τις θεωρίες, τις αναδρομές, τις εικασίες και κυρίως τα ευχολόγια του κόσμου.