Ένα πεταμένο γράμμα

Στη στάση του τραμ βρήκα ένα γράμμα πεταμένο. Είναι από μια γυναίκα προς μία άλλη. Ίσως το είχε γράψει εκείνη που μπήκε κλαμένη στο τραμ μόλις έφτασα. Ίσως και κάποια άλλη...
Έγραφε:

«Μπήκες ανάμεσά μας, ενώ ήξερες πως ήμασταν μαζί. Ενώ ήξερες πως ήμουν ερωτευμένη και πως η καρδιά μου θα ράγιζε αν τον έχανα. Μια γειτόνισσα ήσουν κι άρχισες να μας κάνεις τη φίλη. Πόσο θα προσέχω τώρα τις φίλες... Έκανες την παρουσία σου ασφυκτική. Δεν τολμούσε να ξεμυτίσει το πρωί από το σπίτι και τον άρπαζες. Με το που γύρναγε τα ίδια. Δεν μπορούσαμε να μείνουμε μόνοι μας στιγμή. Πάντα εκεί. Ακόμα κι όταν δεν σ’ έβλεπα, σε αισθανόμουν.
Αρχίσαμε να καυγαδίζουμε διαρκώς για σένα. Σε ερωτεύτηκε άραγε; Ερωτεύτηκε το πρόσωπό σου; Kενό, επίπεδο, αδιάφορο... Ποιος ξέρει; Πάντως σε φοβόταν. Κρυβόταν. Έβαζε τα ερωτικά μας τραγούδια σιγανά, ακόμα και το σ’ αγαπώ μού το ψιθύριζε, μην τυχόν και τον ακούσεις...
Δεν πήγαινε άλλο. Χωρίσαμε. Ίσως πιστεύεις, πως δεν φταις. Πως εκείνος διάλεξε. Ναι, αλλά εσύ μπήκες ανάμεσα σε δυο ανθρώπους.
Όμως μέσα σου το ξέρεις, πως δεν ανήκεις εκεί. Και σιγά-σιγά θ’ αρχίσει να φαίνεται.»

Άλλη μια πονεμένη ερωτική ιστορία…

Ψυχασθένεια

Ποτέ δε μπορώ ν’ ανοίξω τις κοακόλες

(ναι, ναι… κοακόλες…)
που έκλεισα.

Μα τι δύναμη βάζω για να κλείσω κάτι;

Μεγαλύτερη απ’ τη δική μου!!

Και δεν το κάνω

για να μην τις ξαναβάλω στο στόμα μου,

αλλά για να μην ξεθυμάνουν…

Σκυλίσια ζωή

Πετάς κόκαλα σ’ αδέσποτα

Κόκαλα,
-που τα βαφτίζεις χρόνο-
σε όσα κακόμοιρα νοιώθεις να νοιώθουν
την ψυχική σου ανία

Σε όσα κοιτάζουν
-κοιτάζεις-
πλήρη ελλείψει
[εδώ θα έπαιρνε μια υπογεγραμμένη]
αναζητώντας κάτι άπιαστο

Κι ενόσω κυνηγάνε
-κυνηγάς-
την ουρά τους
μέχρι να αποχαζέψουν

Ή μέχρι να αποσυρθούν στην πίσω αυλή,
για να ψοφήσουν
μόνα
...

Διάλειμμα για διαφημίσεις

Ακύρωση, ναι…
Πολύ σωστά το έθεσες.
Ακυρώνω κι εγώ λοιπόν
προσωρινώς
την μακρόσυρτη ταινία
με τους συμβολισμούς
και την όμορφη -ομολογουμένως-
φωτογραφία
και βαδίζω ελεύθερη κι ωραία
προς την χαριτωμένη ύλη
που την έχεις και την κατέχεις
και την πιάνεις και τη μυρίζεις
και την ευχαριστιέται η ψυχή σου
και περιδιαβαίνω ανάλαφρα
την ελαφρότητα
και μια εύπεπτη
μα παραμελημένη για καιρό
καθημερινότητα.
Εις αύριον πάλι τα σπουδαία!
...

Η αλήθεια σου

Τα παλιά σου λόγια σε φωτίζουν:
«Όταν μεθώ αγαπώ όλα τα τραγούδια
και όλες τις γυναίκες»

Μα ο ερωτευμένος δεν δίνει σημασία όταν πρέπει.
Ο ερωτευμένος χαζεύει και νομίζει,
πως όταν μεθάς αγαπάς μόνον εκείνον,
πως μεθάς γιατί αγαπάς μόνον εκείνον…

[Ίσως τα τραγούδια να καταλαβαίνουν καλύτερα,
ίσως να σε ξέρουν· από πάντα.
Ίσως ο ερωτευμένος θα ‘πρεπε να ρωτάει
τα τραγούδια…]

Γιατί, ναι, εσύ αλήθεια λες,

ποιος να σε κατηγορήσει;
Αυτή είναι η αλήθεια σου.
...

Εν πολέμω…

Τώρα φοράει την πανοπλία του
και γέρνει στη σκηνή
ζωσμένος σίδερα
αυτόβουλα
Η ασπίδα κατάστηθα
ενάντια στα όνειρα
στη δεξιά παλάμη σφιχτά
το ξίφος
ενάντια στη νέα αυγή
Έσο έτοιμος!
Όλα φαντάζουν πια απειλητικά…
...

Θλιβερά εν τάξει…

Τα λάθη
Τα ψέματα
Τις προσβολές και τις κακίες
Τις υποσχέσεις
Τα σ’ αγαπώ
Τα κρύβεις στο ντουλαπάκι
της άμεσης λήθης
Ως μη γενόμενα
Και όλα είναι εντάξει
Θλιβερά εν τάξει…
...

Εμμονή

Μπορείς να πανηγυρίσεις, γλυκιά μου·
τα κατάφερες.

Άρχισε όμως από τώρα να ψάχνεις ποιήματα
να χωρέσεις τη θλίψη μας…

...

…κι ανάσα

Να μπορούσα να γίνω
για σένα
άνεμος… αύρα…

Να μην ανήκω…
Να μην θέλω…

Και μόνο σαν μ’ αποθυμάς
ν’ ανοίγεις τα παραθυρόφυλλα
να μ’ ανασαίνεις.
...