Δευτέρα, Ιουλίου 16, 2007

Ματαιότητας συνέχεια...

Η φάτνη ξεράθηκε από παλιά
Τώρα πέρασαν και έκαψαν και το χώμα.
Ποτέ να μην ξαναφυτρώσει σπόρος
εκεί που τα παιδιά παίρνουν ψυχή
μόνον απ’ την αγάπη.
Εκεί που κάποτε, σε όνειρο νεανικό
γεννήθηκε τάχα μου η ίδια η αγάπη·
αυτή που κάποιοι ονομάζουνε Χριστό.
Μα ήταν και τούτος τρομοκράτης·
και τ’ όνειρο, άλλος ένας Εφιάλτης…
...

2 σχόλια:

mary είπε...

...

(απ'τις φορές που αδυνατώ να σβήσω την ματαιότητα..)

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

mary, σου στέλνω ένα φιλί... Ίσως ένα φιλί αγνό, χωρίς μέσα του την προδοσία, να έχει κάποια μικρή αξία...