Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Είμαι λυπημένη.
Πάντα ζούσα τη νύχτα.
Μια νύχτα σαν και τούτη, ζεστή και μελαγχολική,
γεννήθηκε μέσα μου η σκέψη.
Την δεύτερη η αγάπη.
Και την τρίτη η ανάγκη.
Την τέταρτη νύχτα πέθανα.
Όχι, δεν μιλώ συμβολικά.
Τέσσερις νύχτες…
Κι από τότε γεννιόμουν Σαββατόβραδο και πέθαινα Τετάρτη…
Τώρα τα μάγια λύθηκαν
κι ούτε γεννιέμαι, ούτε πεθαίνω...
Και κάθε μέρα είναι Καθημερινή.
Και κάθε μέρα είναι Καθημερινή.
...
4 σχόλια:
Αυτά τα μάγια... Έχουν την τάση να διαλύονται τόσο ξαφνικά...
παφ!
(κι η φούσκα έσκασε...)
Φιλενάδες, όλα είναι ψέματα και παρεξηγήσεις... μια φαρσοκωμωδία...
Δημοσίευση σχολίου