Τέλειωσε άλλη μια παρτίδα από ‘κείνο το παιχνίδι,
το πώς το λένε,
που παίζουν τ’ αγοράκια με τα κοριτσάκια
που παίζουν τ’ αγοράκια με τα κοριτσάκια
και μετά τραβάνε όλοι μαζί τις κοτσίδες και τα τσουλούφια τους…
Ψάρακλες μέχρι τα γεράματα,
παίζουμε καλά μόνο όταν δεν μας νοιάζει η έκβαση του παιχνιδιού.
Όποιος νοιάζεται, σκοντάφτει και τη μούρη του λεκιάζει.
Κι όποιος λέει ψέματα, πέφτει μες στα αίματα.
Μούσια…
Όποιος λέει ψέματα, τη βγάζει καθαρή
και φεύγει με έπαθλο ένα δάκρυ
και 5 μούντζες από τους φίλους του χαμένου.
Σκατοπαίχνιδο… δεν ξαναπαίζω.
Ώ ρε βαρεμάρα…
Καλά, μπορεί και να ξαναπαίξω, άμα λάχει.
Σε καμιά εικοσαριά χρόνια…
...
5 σχόλια:
Καλά, ας μην υπερβάλουμε κιόλας...
ούτε εγώ ξαναπάιζω. ενδιαφέρον, πόσο μοιάζουν τα ποστ μας...
3 pad, καλά ναι... ποτέ δεν ξέρεις, τι σου ξημερώνει...
dawk, είδες; Μες στην τρελή χαρά τα δυο μας!
πάντα. και τρελή και χαρά (όπου ΄χάρα΄στα αραβικά σημαίνει σκατά).
και, ναι,
όποιος λέει ψέμματα, τη βγάζει καθαρή και λάδι. αυτοί που λένε την αλήθεια είναι τα μαύρα πρόβατα και οι αποδιοπομπαίοι τράγοι.
dawk, οκ... μες στα τρελά σκατά τα δυο μας!!
Δημοσίευση σχολίου