Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 05, 2007

Απελπισία

Περίπου στα μισά της διαδρομής,
ακούμπησα κάτω το σακίδιο μου και ξάπλωσα στο χώμα.

Το καταφύγι ήταν πολύ μακριά ακόμα
κι η επιστροφή γεμάτη γκρεμούς.
Πώς έφτασα μέχρι εδώ;

Έκλεισα τα μάτια και προσευχήθηκα
να διακτινιστώ στην ασφάλεια του σπιτιού μου.
Χωρίς πίστη όμως
δεν εισακούγεται καμιά σου επιθυμία·

κι έτσι μόλις ανέτειλε ο ήλιος,
παράτησα το σακίδιο στη μέση του πουθενά
και βούτηξα στο κενό…
...

2 σχόλια:

Λύσιππος είπε...

Deus ex machina του εαυτού σου, δηλαδή.

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

Αυτή σε έσωζαν υποτίθεται... δεν σε πέταγαν απ' το γκρεμό (για να μην κουράζεσαι να πέφτεις από μόνος σου...)