Η θλίψη τριγυρνά στο δωμάτιό μου
σπάει τις αγάπες μου
στριμώχνομαι στη γωνία
βλέπω μέσα απ’ το παράθυρο
τον έρωτα να ανθίζει αλλού, γι’ αλλού
ξεχνάω να ζω…
και αναπνέω εσένα.
...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Archive
-
►
2011
(1)
- ► Δεκεμβρίου (1)
-
►
2008
(21)
- ► Φεβρουαρίου (5)
- ► Ιανουαρίου (9)
-
▼
2007
(94)
- ► Σεπτεμβρίου (22)
-
►
2006
(13)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
7 σχόλια:
Όχι προς Θεού.
ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ. Για τίποτα και για κανέναν.
pussy, δεν το ελέγχεις... είναι σαν εγκεφαλικό ένα πράγμα... Χρειάζεσαι μετά εργοθεραπεία, στράτα-στρατούλα, όλα πάλι σχεδόν απ' την αρχή. Να ξαναμάθεις να ζεις, μόνο κάπως αλλιώς.
Έλα τώρα. Μεγάλο κορίτσι. Λες να μην ξέρω πως είναι? Αλλά μην παραιτήσαι αυτό εννοώ. Θα μάθεις να ζεις αλλιώς όπως όλοι μας, σε κάποια δεδομένη στιγμή της ζωής μας. Κουράγιο.
pussy, δεν τρέχει τίποτα... Είπαμε: ηδονοοδύνη. Είμαι κι εγώ μεγάλο κορίτσι, ξέρεις... Ή μήπως μικρομέγαλο; Η 3 pad με έλεγε κάποτε νταρντανομινιόν: οι αντιθέσεις μας καθορίζουν...
Πήγα να κάνω σοβαρό σχόλιο, αλλά διάβασα το "νταρντανομινιόν" και τώρα δε μπορώ! :)
Σου έκανα ποδαρικό στο εξοχικό σου! Καλή χρονιά.
Είχα τρομάξει γιατί νόμιζα ότι το σταμάτησες ή το είχες κάνει μόνο για μέλη το patsatzidiko αλλά μπήκα σήμερα και ευτυχώς το βρήκα ανοικτό.Καλήμερα!
3 pad, :-)
Γεια σου, max μου! Είναι χειμώνας και τα εξοχικά το χειμώνα ερημώνουν... Ή μήπως ρημάζουν; Ό,τι δεν το φροντίζεις... ό,τι δεν του αφιερώνεις το χρόνο σου... Πάντως όχι, την πόρτα μου δεν θα την έκλεινα ποτέ σε κανέναν.
Δημοσίευση σχολίου