Λίγο θέλαμε -να! ένα τσακ-
για ν’ αγγίζαμε τ’ άστρα.
Ήταν όμως αργά·
ήδη ξημέρωνε μέσα στον καθένα μας
η επόμενη ημέρα του…
για ν’ αγγίζαμε τ’ άστρα.
Ήταν όμως αργά·
ήδη ξημέρωνε μέσα στον καθένα μας
η επόμενη ημέρα του…
...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Άραγε το timing μας διαλέγει, ή το διαλέγουμε;
3 pad, το timing ή το έχουμε ή δεν το έχουμε συνήθως. Δεν το διαλέγουμε ακριβώς, είναι περισσότερο εσωτερική ικανότητα παρά διανοητική επεξεργασία. Κάτι σαν τον ρυθμό όταν χορεύουμε. Βέβαια, μερικές φορές είναι και εκ των πραγμάτων δύσκολα τα πράγματα, αλλά και πάλι: γιατί να μπλέκεις σε περίεργες καταστάσεις; Κι αυτό δική μας επιλογή είναι δηλ. κάπου...
dimitrizzzzz, ειλικρινά... στ' αρ%$@#ια μου...
Η γνώμη μου είναι ότι το λεγόμενο timing ούτε το διαλέγουμε ούτε μας διαλέγει ούετ είναι διανοητική επεξεργασία. Είναι η συγκυρία που λέμε και στα ελληνικά. Το να συμβεί κάτι τη στιγμή που εσύ είσαι έτοιμος να το δεχτείς. Θα μπορούσε το ίδιο πράγμα να συνέβαινε σε άλλη χρονική στιγή και να μην μας άγγιζε.
Η ταπεινή μου άποψις
pussy, ε... δεν διαφωνούμε... Αλλά εγώ είχα στο μυαλό μου περισσότερο την κακή συνήθεια να αργείς και να χάνεις συνεχώς τα πράγματα στο τσακ... Εκεί, κάπου φέρεις ευθύνη... Πες το ανωριμότητα, πες το τεμπελιά, πες το δειλία, πες το αναποφασιστικότητα... Κάτι πάντως είναι...
Το timing ως συνέπεια (είμαι συνεπής) λοιπόν και όχι συγκυρία.
Α.............
Κατάαααααλαβα.........
pussy, συνέπεια; Όχι ακριβώς. Κάτι σαν εσωτερική τρικλοποδιά ίσως...
Δημοσίευση σχολίου