Το μικρό αδελφάκι αγαπούσε πολύ το μεγάλο. Κι όλο κόλλαγε πάνω του και το πείραζε και προσπαθούσε να του τραβήξει την προσοχή.
Το μεγάλο αδελφάκι δεν το ήθελε. Το έσπρωχνε συνέχεια μακριά του, το χτύπαγε, το έβριζε και του ‘λεγε να το αφήσει ήσυχο.
Το μικρό αδελφάκι έκλαιγε, στην αρχή βάραγε κι αυτό, προσπαθούσε να είναι ισότιμο. Όμως ποτέ δεν κέρδιζε και κάποια στιγμή σταμάτησε να πλησιάζει το μεγάλο. Έπαιζε μόνο του κι έλεγε, πως προτιμάει έτσι.
Όταν μεγάλωσαν, το μεγάλο αδελφάκι ήθελε την παρέα του μικρού. Αλλά ήταν πια αργά. Η καρδιά του μικρού θυμόταν πάντα τα σπρωξίματα…
Και του μίλαγε μόνο από μακριά. Και πάντα με επιφύλαξη.
Κι ας τον αγαπούσε ακόμα όσο τίποτα άλλο στον κόσμο…
...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου