Νυχτοζήλιες...

Σε καλοκαιρινό κλαμπ, γυρνάω απ’ την τουαλέτα κι ένας γνωστός μού κάνει νόημα να πάω στην παραλία για λόγους… τέλος πάντων άσχετους. Όχι πάντως ερωτικούς.

Πάω εγώ λοιπόν σαν την καλή χαρά και πέφτω μ’ όλη μου τη δύναμη πάνω σε μια κολοάγκυρα, πού ‘χαν βάλει μες στη μέση για διακόσμηση.

Φαινόταν το κόκαλο. Όλο το καλάμι μου, από πάνω μέχρι κάτω είχε εξαφανιστεί. Τα αίματα έτρεχαν μέχρι τη θάλασσα. Ακόμη έχω τα σημάδια…

Σκύβει ο τύπος να με πιάσει, να με σηκώσει.

Κι εκείνη την ώρα περνάει η γκόμενα του και… του ρίχνει ένα χαστούκι!, μ΄ όλη της τη δύναμη. «Να, παλιομαλάκα» του λέει και φεύγει.

Μου φάνηκε τόσο αστεία αυτή η σκηνή, που ξέχασα και πόνους και τα πάντα. Γέλαγα, χτυπιόμουνα κάτω απ’ τα γέλια, κανά μισάωρο.



Μια άλλη φορά, σε bar στην Αθήνα αυτή τη φορά, όπου συχνάζαμε, ήμουν με τον άντρα μου στη μπάρα κι έρχεται μια εντελώς άγνωστη και μου πετάει ένα ποτό στη μούρη!

Μετά από ώρα κατάφερα να πάρω μια εξήγηση.

Ήταν η γκόμενα του barman. Με είχαν δει ένα πρωινό έξω από το σπίτι του και υπέθεσαν ότι δραπέτευα μετά από μία συγκλονιστική βραδιά έρωτα.

Το σπίτι του barman ήταν βέβαια στη γειτονιά μου και περνούσα τυχαία… αλλά το μπουγέλωμα το έφαγα!



Τι ηλίθιες, που γινόμαστε μερικές φορές…
Αλλά κι εσείς δεν πάτε πίσω, εδώ που τα λέμε…