Τετάρτη, Οκτωβρίου 03, 2007

Πάντα αργά…


Λίγο θέλαμε -να! ένα τσακ-
για ν’ αγγίζαμε τ’ άστρα.
Ήταν όμως αργά·
ήδη ξημέρωνε μέσα στον καθένα μας
η επόμενη ημέρα του…

...

6 σχόλια:

3 parties a day είπε...

Άραγε το timing μας διαλέγει, ή το διαλέγουμε;

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

3 pad, το timing ή το έχουμε ή δεν το έχουμε συνήθως. Δεν το διαλέγουμε ακριβώς, είναι περισσότερο εσωτερική ικανότητα παρά διανοητική επεξεργασία. Κάτι σαν τον ρυθμό όταν χορεύουμε. Βέβαια, μερικές φορές είναι και εκ των πραγμάτων δύσκολα τα πράγματα, αλλά και πάλι: γιατί να μπλέκεις σε περίεργες καταστάσεις; Κι αυτό δική μας επιλογή είναι δηλ. κάπου...

dimitrizzzzz, ειλικρινά... στ' αρ%$@#ια μου...

Ανώνυμος είπε...

Η γνώμη μου είναι ότι το λεγόμενο timing ούτε το διαλέγουμε ούτε μας διαλέγει ούετ είναι διανοητική επεξεργασία. Είναι η συγκυρία που λέμε και στα ελληνικά. Το να συμβεί κάτι τη στιγμή που εσύ είσαι έτοιμος να το δεχτείς. Θα μπορούσε το ίδιο πράγμα να συνέβαινε σε άλλη χρονική στιγή και να μην μας άγγιζε.
Η ταπεινή μου άποψις

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

pussy, ε... δεν διαφωνούμε... Αλλά εγώ είχα στο μυαλό μου περισσότερο την κακή συνήθεια να αργείς και να χάνεις συνεχώς τα πράγματα στο τσακ... Εκεί, κάπου φέρεις ευθύνη... Πες το ανωριμότητα, πες το τεμπελιά, πες το δειλία, πες το αναποφασιστικότητα... Κάτι πάντως είναι...

Ανώνυμος είπε...

Το timing ως συνέπεια (είμαι συνεπής) λοιπόν και όχι συγκυρία.
Α.............

Κατάαααααλαβα.........

Αλεξία Ηλιάδου (synas) είπε...

pussy, συνέπεια; Όχι ακριβώς. Κάτι σαν εσωτερική τρικλοποδιά ίσως...