Παρασκευή, Νοεμβρίου 07, 2008

Καληνύχτα, ψυχή μου

Και να μιλήσουν δυο ψυχές, αν δεν «πακτώσουν» τα κορμιά…
δεν είναι αυτά τα δυο μισά που κάποτε χωρίσαν.

Είναι μονάχα η ανάγκη, και η λαχτάρα που μας παραπλανά.

Δεν είμαστε ιδέες· είμαστε ζωντανά.


Πέμπτη, Οκτωβρίου 16, 2008

Το σκωπτικό παιδί


Ο άνυδρος ασβέστης,

το ΨΑΘΙΝΟ ΚΑΠΕΛΟ,

το γκριζόλευκο ρούχο,

τον προφυλάσσουν από τον καυτό ήλιο·

πίσω του.


Όχι όμως κι απ’ αυτόν στο στέρνο.



 

Σάββατο, Οκτωβρίου 11, 2008

Επίγραμμα (άμετρο)

...


.-

...

Τετάρτη, Αυγούστου 27, 2008

...


Τρίτη, Ιουλίου 01, 2008

2 χρόνια μαζί…


Πάντα μαζί… και πάντα χώρια…
...

Τετάρτη, Μαρτίου 12, 2008

Παρακολουθώντας TV


Ήταν ένας 12χρονος στο America, λέει,
που σκότωσε πάνω σε βίαιο παιχνίδι μία 6χρονη.

Τον έβαλαν να δικαστεί σε δικαστήριο ενηλίκων
με την κατηγορία του φόνου Α’ βαθμού,
γιατί η μικρή ΕΠΡΕΠΕ να δικαιωθεί.

Οι ένορκοι τον έκριναν ένοχο
και ο δικαστής τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη…

Και μετά εισαγγελέας και ένορκοι ταράχτηκαν·
θεώρησαν την ποινή του δικαστή βαριά…
Κι ο δικαστής στεναχωρήθηκε·
ήταν υποχρεωμένος να τηρήσει το νόμο…

Άντε γαμηθείτε, ρε μουνόπανα…

Εκ των υστέρων ψάχνετε να επιρρίψετε
ή να αποποιηθείτε ευθύνες,
αφού πρώτα κάνετε
ό,τι σας «ανεβάζει»
επαγγελματικά, οικονομικά, κοινωνικά…
Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος, βεβαίως-βεβαίως.

Καριόληδες…
...

Τρίτη, Μαρτίου 04, 2008

Όμορφη...

Έλενα Ναθαναήλ

Τετάρτη, Φεβρουαρίου 13, 2008

Τέλος εποχής


Πάμε για ψώνια!
...

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 11, 2008

Αχ, θάλασσά μου σιωπηλή…


Δεν είχες να μου δώσεις τίποτα
Το ήξερα
Το ανακάλυπτα μέρα με την ημέρα.
Μόνο αυτήν σου την υπερκόσμια
Σιωπή
Σιωπή των λόγων και των παύσεων
Των κορμιών
Των ματιών
Των πράξεων
Σιωπή που πλημμύριζε
Σα θάλασσα
Την από πάντα απλέρωτη
Χωρίς εσένα
Ψυχή μου.

Τώρα απέμεινε σκέτη σιωπή
Σιωπή των ανθρώπων…

…που δεν αγαπιούνται πια.


-αβάσταχτο κενό-

Παρασκευή, Φεβρουαρίου 08, 2008

Απλή λογική


Τα κρίνα στο βάζο μαράθηκαν.
Μπορούμε όμως πάντα να τα γυρίσουμε ανάποδα,
να τα κρεμάσουμε σε μια γωνιά
και να τα αποξηράνουμε.

Όπως έκαναν οι γιαγιάδες μας.
Εκείνες φυλάκιζαν τ’ άνθη τους
ακόμα και στις σελίδες των αγαπημένων τους βιβλίων.

Το ανακαινισμένο feng shui όμως
λέει όχι σ’ αυτήν την τακτική·
λέει ν’ αγοράζουμε συνέχεια φρέσκα.
Καινούρια…
Ν’ ανανεώνεται -λέει- η ενέργεια.

Βλακείες…
Το καλύτερο απ’ όλα είναι να έχεις γλάστρες,
να τις ποτίζεις, να τις κρατάς στο φως,
να τις φροντίζεις και να τις αγαπάς,
κι έτσι θα έχεις πάντοτε
λουλούδια…
...

Δευτέρα, Φεβρουαρίου 04, 2008

Χάρτινο το φεγγαράκι...


Είχες δίκιο…
Πιστεύω. Πίστεψα.

Το εύκολο θα ήταν να συνεχίσω
με ένα πανηγυρικό
«Δυστυχώς!»
Αλλά όχι…

Θα συνοδεύσω
το άτυχο ρήμα μου
με ένα απλό-απλούστατο
και ακόμα και σε τούτη την περίπτωση
μαθηματικό
If-then:

Αν πίστευες κι εσύ…
τότε
-και μόνον τότε-
θα ήταν αλήθεια.

Αλλά…
Δυστυχώς!

(Είδες που βρήκε τη θέση του
κι αυτό το έρημο,
το μεγάλο,
το τεράστιο
«Δυστυχώς»;)
...

Κυριακή, Φεβρουαρίου 03, 2008

Ανόητοι άνθρωποι…


Ανόητα ανθρωπάκια…
…είμαστε όλοι.
Και οι νοήμονες οι ανοητότεροι όλων.
...

Πέμπτη, Ιανουαρίου 31, 2008

Ένα πεταμένο γράμμα

Στη στάση του τραμ βρήκα ένα γράμμα πεταμένο. Είναι από μια γυναίκα προς μία άλλη. Ίσως το είχε γράψει εκείνη που μπήκε κλαμένη στο τραμ μόλις έφτασα. Ίσως και κάποια άλλη...
Έγραφε:

«Μπήκες ανάμεσά μας, ενώ ήξερες πως ήμασταν μαζί. Ενώ ήξερες πως ήμουν ερωτευμένη και πως η καρδιά μου θα ράγιζε αν τον έχανα. Μια γειτόνισσα ήσουν κι άρχισες να μας κάνεις τη φίλη. Πόσο θα προσέχω τώρα τις φίλες... Έκανες την παρουσία σου ασφυκτική. Δεν τολμούσε να ξεμυτίσει το πρωί από το σπίτι και τον άρπαζες. Με το που γύρναγε τα ίδια. Δεν μπορούσαμε να μείνουμε μόνοι μας στιγμή. Πάντα εκεί. Ακόμα κι όταν δεν σ’ έβλεπα, σε αισθανόμουν.
Αρχίσαμε να καυγαδίζουμε διαρκώς για σένα. Σε ερωτεύτηκε άραγε; Ερωτεύτηκε το πρόσωπό σου; Kενό, επίπεδο, αδιάφορο... Ποιος ξέρει; Πάντως σε φοβόταν. Κρυβόταν. Έβαζε τα ερωτικά μας τραγούδια σιγανά, ακόμα και το σ’ αγαπώ μού το ψιθύριζε, μην τυχόν και τον ακούσεις...
Δεν πήγαινε άλλο. Χωρίσαμε. Ίσως πιστεύεις, πως δεν φταις. Πως εκείνος διάλεξε. Ναι, αλλά εσύ μπήκες ανάμεσα σε δυο ανθρώπους.
Όμως μέσα σου το ξέρεις, πως δεν ανήκεις εκεί. Και σιγά-σιγά θ’ αρχίσει να φαίνεται.»

Άλλη μια πονεμένη ερωτική ιστορία…

Κυριακή, Ιανουαρίου 27, 2008

Ψυχασθένεια

Ποτέ δε μπορώ ν’ ανοίξω τις κοακόλες
(ναι, ναι… κοακόλες…)
που έκλεισα.

Μα τι δύναμη βάζω για να κλείσω κάτι;
Μεγαλύτερη απ’ τη δική μου!!

Και δεν το κάνω
για να μην τις ξαναβάλω στο στόμα μου,
αλλά για να μην ξεθυμάνουν…

Σκυλίσια ζωή


Πετάς κόκαλα σ’ αδέσποτα

Κόκαλα,
-που τα βαφτίζεις χρόνο-
σε όσα κακόμοιρα νοιώθεις να νοιώθουν
την ψυχική σου ανία

Σε όσα κοιτάζουν
-κοιτάζεις-
πλήρη ελλείψει
[εδώ θα έπαιρνε μια υπογεγραμμένη]
αναζητώντας κάτι άπιαστο

Κι ενόσω κυνηγάνε
-κυνηγάς-
την ουρά τους
μέχρι να αποχαζέψουν

Ή μέχρι να αποσυρθούν στην πίσω αυλή,
για να ψοφήσουν
μόνα
...

Πέμπτη, Ιανουαρίου 24, 2008

Διάλειμμα για διαφημίσεις


Ακύρωση, ναι…
Πολύ σωστά το έθεσες.
Ακυρώνω κι εγώ λοιπόν
προσωρινώς
την μακρόσυρτη ταινία
με τους συμβολισμούς
και την όμορφη -ομολογουμένως-
φωτογραφία
και βαδίζω ελεύθερη κι ωραία
προς την χαριτωμένη ύλη
που την έχεις και την κατέχεις
και την πιάνεις και τη μυρίζεις
και την ευχαριστιέται η ψυχή σου
και περιδιαβαίνω ανάλαφρα
την ελαφρότητα
και μια εύπεπτη
μα παραμελημένη για καιρό
καθημερινότητα.
Εις αύριον πάλι τα σπουδαία!
...

Παρασκευή, Ιανουαρίου 18, 2008

Η αλήθεια σου


Τα παλιά σου λόγια σε φωτίζουν:
«Όταν μεθώ αγαπώ όλα τα τραγούδια
και όλες τις γυναίκες»


Μα ο ερωτευμένος δεν δίνει σημασία όταν πρέπει.
Ο ερωτευμένος χαζεύει και νομίζει,
πως όταν μεθάς αγαπάς μόνον εκείνον,
πως μεθάς γιατί αγαπάς μόνον εκείνον…

[Ίσως τα τραγούδια να καταλαβαίνουν καλύτερα,
ίσως να σε ξέρουν· από πάντα.
Ίσως ο ερωτευμένος θα ‘πρεπε να ρωτάει
τα τραγούδια…]

Γιατί, ναι, εσύ αλήθεια λες,
ποιος να σε κατηγορήσει;
Αυτή είναι η αλήθεια σου.
...

Εν πολέμω…


Τώρα φοράει την πανοπλία του
και γέρνει στη σκηνή
ζωσμένος σίδερα
αυτόβουλα
Η ασπίδα κατάστηθα
ενάντια στα όνειρα
στη δεξιά παλάμη σφιχτά
το ξίφος
ενάντια στη νέα αυγή
Έσο έτοιμος!
Όλα φαντάζουν πια απειλητικά…
...

Πέμπτη, Ιανουαρίου 17, 2008

Θλιβερά εν τάξει…


Τα λάθη
Τα ψέματα
Τις προσβολές και τις κακίες
Τις υποσχέσεις
Τα σ’ αγαπώ
Τα κρύβεις στο ντουλαπάκι
της άμεσης λήθης
Ως μη γενόμενα
Και όλα είναι εντάξει
Θλιβερά εν τάξει…
...

Κυριακή, Ιανουαρίου 13, 2008

Εμμονή


Μπορείς να πανηγυρίσεις, γλυκιά μου·
τα κατάφερες.

Άρχισε όμως από τώρα να ψάχνεις ποιήματα
να χωρέσεις τη θλίψη μας…
...

Δευτέρα, Ιανουαρίου 07, 2008

…κι ανάσα

Να μπορούσα να γίνω
για σένα
άνεμος… αύρα…

Να μην ανήκω…
Να μην θέλω…

Και μόνο σαν μ’ αποθυμάς
ν’ ανοίγεις τα παραθυρόφυλλα
να μ’ ανασαίνεις.
...