Αχ, θάλασσά μου σιωπηλή…

Δεν είχες να μου δώσεις τίποτα
Το ήξερα
Το ανακάλυπτα μέρα με την ημέρα.
Μόνο αυτήν σου την υπερκόσμια
Σιωπή
Σιωπή των λόγων και των παύσεων
Των κορμιών
Των ματιών
Των πράξεων
Σιωπή που πλημμύριζε
Σα θάλασσα
Την από πάντα απλέρωτη
Χωρίς εσένα
Ψυχή μου.

Τώρα απέμεινε σκέτη σιωπή
Σιωπή των ανθρώπων…

…που δεν αγαπιούνται πια.


-αβάσταχτο κενό-